Лесно завршува една, две, три, четири, можеби повеќе страници, ама нешто..., или подобро речено некој му недостига.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ме погледна, онака љубезно и потсмешливо како што умееше: - Јуни, четврти.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)