Алхен многу се срамеше. Тој веќе одамна ги распродаде сите инструменти од капелата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И онака слабите бели дробови на стариците од нив извлекуваа само пискотници.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но, татко му, онака слаб, болникав, токму од тоа бледило, од таа магла, од таа смрт го поеше со чувствената меланхолија на музикалниот човек.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Влегувам во канцеларијата и при тоа го извршувам сето она рутинско „добро утро”: ги палам светлата, разгледувам дали има пропуштено повици, си подготвувам кафе (со малку грижа на совест поради типичниот македонски почеток на работниот ден), а потоа со часови се нурнувам во компјутерот и се препуштам на долго, бескрупулозно, бескорисно, безидејно, безпотребно, без исав сурфање на интернет, кое во последнава година само ми го доослабна и онака слабиот вид.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Кога оздраве Богуле и се врати во интернатот, го викнаа и внимателно, полека му кажаа дека татко му е умрен, му ја подаде телеграмата и му изрази сочувство жулнувајќи го со рака по главата нежно, татковски и молејќи го да најде сили во себе да ја издржи оваа болка, оваа тага; му рече дека знае колку е тешко и жално да ти умре родител и колку мачно се доживува тоа, но што може да се прави кога е тоа веќе факт, кога не може ништо да поврати, ништо да стори; со плачење и со тагување може само да си го довлоши и онака слабото здравје.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Лицето и онака запалено, и онака слабо и издолжено, сега уште повеќе се слизнува.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)