И пак се поткрена, додека усните ѝ трепереа, лицето ѝ се грчеше, во очите ѝ навираа солзи; се поткреваше од креветот и се уриваше на него, а потоа веќе не успеваше да се поткрене, ги гризеше усните и плачеше, и удираше со рацете згрчени во тупаници по своите немоќни нозе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Се обиде пак, и одново телото ѝ се врати на креветот како да се урива.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)