Ист глас, исто лице, само туѓи очи, неприродно големи и однатре запалени.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Застана пред мене со стиснати тупаници како да ќе ме нападне, со мака задржувајќи го солзите што му се нафатија по клепките. Ја стискаше со заби долната усна, очите му светкаа, беа однатре запалени.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)