Стравуваше дека може да се случи токму цариградската диплома, легализирана одамна во родната земја, да биде извор за нови подметнувања и денунцијации.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Многу од неговите забелешки, иако пишувани многу одамна во периодот од 1901 - 1916-та година, изгледаат сосема соодветни и денес.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
А Рада дојде и се вгнезди уште одамна во неговата глава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се врати на стари години, чункин, саде мршата кај своите да ја закопа, зашто снагата и силата сосе младоста одамна во далечина ги остави.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Правта твоја одамна во нас веќе расцутува и во нашите раце се прелева виното на твоите очи.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Мој впечаток е дека настаните се последица од општото возбудување на духовите... кое постои одамна во овие краеви.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Некогаш одамна во друго време, вели тој сега, беше тоа момче само во својата куќа на брегот, но не беше само во тоа дека било само таму: да речеме, се приближуваше голем ураган; крај на светот, можеби; капаците спуштени, сите подготовки за невремето направени, ништо повеќе не може да направи освен да чека да мине, можеби да испие едно ‘ладно пиво додека сѐ уште има ‘ладно за пиење и да си раскаже себе си во мракот пар приказни за парови: онаа, на пример, за младата сосетка подеднакво независна како што е тој, која во соседната куќа исто така го чека ураганот и нема друштво позанимливо од својот темносив чесапик ритривер.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
А темата сѐ уште привлекува академски критичари.225 Но професорите немаат баш некој монопол врз обидите да се опишат особените одлики на кампот: таквите напори започнале многу одамна во заедниците на геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
10 УБАВЕЦОТ И КАМПОТ
Огромна е литературата за кампот.
Жестоко се воделе теориски расправи за прашањата што точно е кампот и како да се дефинира.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Се сеќавам на сцени од детството кога мајка ми, кога одевме кај православниот манастир Свети Наум, на самата граница помеѓу Албанија и Македонија (тогаш во состав на Југославија), да го гледаме родниот град Поградец на другата страна од границата, мајка ми, макар преминати одамна во исламска религија, палеше свеќа, бездруго, верувавме ние тогаш, да побара од Севишниот да ја нема повеќе границата!
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Го загуби одамна во битка со една друга разбојничка банда.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Претставниците на современата медицина одамна во своите храмови не сретнале девојки. Девојка - тоа е само лирски поим. Ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Оттогаш по цели денови, облечен во бела кошула од домашно платно, со широки ракави и пуштена речиси по глуждовите надолу по нозете и ќурдија од црн шајак без ракави, секогаш со по една клечка во секоја рака, стои на полена каде што би стоеле свирачите кои одамна во Брезница не дошле и постојано како да се готви да засвири.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
СЕ СЕЌАВАМ на една мала приказна што сум ја прочитал одамна во некое списание за деца.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)