одамна (прил.) - сме (гл.)

Страшен збор, кој еднаш изговорен, засекогаш нѐ врзува и нѐ изедначува со сѐ она што сме, го замислиле и што сме го рекле и со кое никогаш не сме ни помислувале да се изедначиме, а всушност, во себе, одамна сме веќе едно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И со тие момчиња и моми се соживеав и честопати, кога се чувствувам сосема осамн, си зборувам со нив, макаршто одамна сме разделени...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И свеска ми тоа не би го сторила иако јас и таа со погледи одамна сме се разбрале; двајцата знаеме дека чекаме можност.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоде вели: Ако ние, Акиноските, некогаш одамна сме го започнале животот овдека во Потковицава, а тој во меѓувреме и нас нè испусти и сам се запусти, ние и ќе го обновиме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)