никако (прил.) - поинаку (прил.)

Се знаеше дека членовите на Партијата не треба да влегуваат во обични продавници „ што работат на слободниот пазар“, како што се велеше ), но правилото не беше строго почитувано, затоа што до различни работи, како што се врвките за чевли, или жилетите, не можеше никако поинаку да се дојде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, не беше така, за среќа моја: слушнав убаво дека Лествичникот му рече на ноќниот патник во одајата негова да оди и да го чека долу; така рече и никако поинаку, оти слушнав.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше тоа пак само едно просто продолжување по посоката на будењето, само едно растење на осветувањето во него и тој сега плачеше, увиснат и безволен за секакво друго движење, од тоа, што не можеше никако поинаку да го искаже она, што се случуваше со него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе ви докажам дека вие сте таа што запаѓа во противречности и дека никако поинаку не може да биде.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И никако поинаку”, одговори тој.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Чекај доња Силвија”, рече лутиот татко, „еве - се повлече - еве нека одат на пуримска забава, ама нека одат, брате, на некое друго место...“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Било неизбежно да се сфати дека тврдоглавоста можела да победи здружено и никако поинаку, најмалку со заемно гризење на кавгаџиите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Седел со пушка на коленици и наведнат, некако чудно и длабоко под превезот на свои тајни, што бездруго не можело а да не се поверува дека веќе и не сонува да ѝ стане чауш на дружината ако некогаш некој занес го подбуцнувал кон таква славољубивост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не разбирам - И јас не разбирам, ама така си е. И никако поинаку!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Божем она што помогнала таа да се случи морало да биде токму така и никако поинаку.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сестра ти, што да кријам, да знеш само како ми ја бришеше тагата. Со каква умешност.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Императивот на општоста на моралните осуди може во еден свет на културни разлики брзо да се преобрази во империјализам, ако обврската што ја чувствуваме кон она што го нарекуваме “наш идентитет”, во однос на другиот ја разбираме како “понуда што е невозможно да се одбие” и му ја наметнуваме без за него прифатливи причини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Убедувањето дека мораме во одредени ситуации да постапиме на одреден начин и никако поинаку, содржи во себе и барање другиот во еднакви околности да постапи исто како и ние, како и морална осуда на сите оние кои не постапуваат така.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сето ова зборува дека толеранцијата како морално начело на однесување Margina #32-33 [1996] | okno.mk 79 нема многу можности.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)