нешто (прил.) - убаво (прил.)

Тоа августовско утро во Прага чистачите на улиците среќни и весели си посакаа нешто убаво за себе и за своите најмили: едни посакаа да има повеќе пари за пиво, други посакаа пивото да биде студено, трети посакаа децата да им летуваат на Јадран.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Имаше нешто убаво и радосно во него за децата и нешто застрашувачко за возрасните кои ја познаваа и другата страна на тоа бело платно, дека под себе крие и студени здивови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се обидуваше да мисли на нешто убаво, се мачеше да намами пред очите некои весели слики од одминатото, сончево лето, да ја довика зелената боја на шумите и полјаните, да ги почувствува миризбите на зрелото лето, да ги долови ѕвонежите на стадата прснати по падинките, но тие толку привлечни, толку пожелни слики, само се стрелнуваат низ неговата свест, отстапувајќи им место на мрачните грижи, на тешката неизвесност.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јас сум мераклија на нешто убаво како што е Илија, на љубов! (Пее): Парите се, парите се, Парите се отепувачка; Љубовта е, љубовта е, Љубовта е најмила!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Татко те молам! Мисли на нешто убаво.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И мене нешто убаво ќе ми помине низ душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дојде до Бошка и му се сплетка во нозете. - О, Перо! Мачорче убаво! - Рече Бошко, го зема мачорот и заедно со него легна на креветот. - Слушај, Перо, бато ти Бошко ќе ти раскаже нешто убаво!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)