Трепереше нешто длабоко во неговата егзилска душа, што на ист начин ја возбудуваше и татковата.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И штотуку наближам до Сена мојот поглед ја напушта земјата, ме напушта и мене и тргнува да плови меѓу ѕвездите... и нешто длабоко тогаш се вознемирува во мене: моето човечко битие, горе меѓу ѕвездите, го препознава својот древен дом, своето древно огниште, мојата роднинска постела...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)