неутешен (прил.) - плаче (гл.)

Вечерта кога татко ми и Вера се повлекоа во спалната, ми се чинеше како уште еднаш повторно да ја загубив мама и неутешно плачев, напрегајќи ги очите во темнината да ја гледам нејзината слика.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во темнината безгласно, неутешно плачев.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Иако баба му па и другите баби се обидуваа да го смират, тој неутешно плачеше.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)