Несвесно се прашуваше со која може да заврши неговиот последен здив.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Несвесно се сврте од автобуската станица и заскита во лавиринтот на Лондон, најнапред кон југ, потоа кон исток, потоа кон север, талкајќи низ непознатите улици и не грижејќи се во кој правец оди.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потем се соземам несвесно
се враќам со временската машина
во виртуелната стварност
и продолжувам да си играм
да се занесувам
оти како инаку ќе преживеам
Мамо
- не знам!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Несвесно се приближија еден кон друг.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Па нели заедно треба да го чекаат мигот на рожбата. Несвесно се фати за стомакот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)