Оваа објективизација овозможува екстернализирачки, наместо интернализирачки разговори за она што индивидуата го смета за проблематично.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Од овие екстернализирачки разговори произлегува нешто што би можело да се нарече контра-јазик или, како што Дејвид Епстон (David Epston) неодамна предложи, “анти-јазик”.