Ние обајцата тие „формативни”, постадолесцентски години ги минавме во таа на некој чуден начин дури и либерална СФРЈ, купувавме плочи, најнови книги, имавме три премиери неделно во кино...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кико и Лена беа основци, живееја со мајка им и ми доаѓаа еднаш неделно во станот што го добив од службата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Тоа се значи портретската ролна (со Нико и музика од Велвет Андерграунд), потоа ритуалната ролна (соблекувањето и монологот на Ерик Емерсон), театарската ролна (Мари Менкен и Џерард Маланга) како и инцидентот кој овде се појавува во својата најразвиена форма: ролната со Ондин веројатно ја содржи најимпресивната секвенца која Ворхол некогаш ја снимил.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Три пати неделно во вежбалницата кревам три пати потежок товар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Те фура на ентузијазам новава состојба или си резигнирана?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Правејќи три до пет часа готов материјал неделно во времето на врвот на својата опседнатост со филмот, Ворхол веројатно потсвесно посакувал вака спектакуларен момент.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)