Ги брчкаа челата небаре од преголема мисла и длабока умисла сами се избраздиле.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Колку што ми држи гласот викам, небаре од змија касната.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Прво зборуваа воздржано за премиерата, небаре од гледиште на гледалиштето; потоа поминаа на пофалби за работата на режисерот како негово дебѝ, па на комплименти и признанија за улогите на колегите во одделните сцени, за на крај да завршат со бесрамно откриени самопофалби што кулминираа повеќе со дерење одошто со пеење, поправо со разногласје колку грло ги држи.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Небаре од дупната вреќа се истура.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Погрешната идеја, со последици во остварувањето со страдање на цел еден народ во фаталните граници, зачнала во умот на диктаторот, во неговиот делириум на владеење да се сочува власта небаре од Бога дадена.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сѐ, небаре од самиот господ бог подржано.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Што имам јас да расчистувам со Југославија, вели Апостол Макаровски, небаре од нашите усти да ги вади зборовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)