Луѓето ги криеја козите, копаа во дворовите подземни живеалишта, бункери, секоја куќа небаре стануваше мала тврдина.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Малиот Бајко небаре стануваше негова ѕвезда вечерница тогаш, и Петре, слушајќи го неговото благо дишење и поткревање на чаршавчето, ги склопуваше очите смирен, најпосле излезен на пронајдениот пат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)