По пожарот почнаа да се прават куќи од камен и со покриви, најчесто од плочи. Нашата не изгоре.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пријателите и така повеќе кажуваат за една личност од непријателите, кои, и без поголема причина, се поведуваат најчесто од потребите на самата омраза, не од објектот и личноста.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тие, поучени од примерот на Бувар и Пекуше, сакаа вината, односно глупоста за намерното чистење на балканските јазици, најчесто од политички причини, да ја видат кај институциите на времето.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со огромно задоволство раскажуваше интересни анегдоти или интересни доживувања од неговиот живот, најчесто од периодот на неговите студии во Скопје: еднаш во текот на некое предавање по литература од страна на познатиот српски писател Бранислав Нушиќ (со влашко потекло, исто како Димовци, човек кој ја обожаваше Битола, неколку години живееше таму, дури и се ожени со битолчанка!), Петар скришно нацртал негов портрет – карикатура.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Во земјата престојувале, една до две одбрани делегации, составени најчесто од солидарни партиски истомисленици во светот, од сталинистичките и маоистичките фракции на ултралевите комунистички партии во западните земји чиј фанатизам напати го откриваше реализиран „утопискиот рај” на комунизмот во Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)