насмеа (прил.) - тој (зам.)

„Арна прва среќа”, се насмеа тој во себе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Петнаесет – се насмеа тој, се насмеа со сите заби, со очите со образите, дури и клепките му се насмеаја, толку јасно, широко, убаво се насмеа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас сум Ти, Бреза, ние сме едно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ќе сфатиш, има време, не брзај – се насмеа тој, читајќи ми ги мислите. – Јас ќе бидам среќен заради твојата среќа, а тажен, ако си тажна и ако не ми успее да те утешам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да знаеш колку е тоа многу, да те разделуваат Хималаите!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ама само! – пак се насмеа тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да, - се насмеа тој, - нели гледаш колклу ми е голем стомакот?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Колку сте праснале, - се насмеа тој, - не ќе можам долго да ве држам на колена, тешки сте.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Значи, - се насмеа тој, - пиво нема да пиеме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Глејте, погледнете го, се насмеа тој со разбирање кон присутните.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)