налутен (прил.) - рече (гл.)

- Ама што ти е тебе, - налутено рече Бугаринот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Не сакам да го викаш Ѓорѓи - налутено рече девојчето.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Шо?! – со навредлив глас праша дедо и налутено рече: - Зарем Турчинот-агата ни спомнал некогаш да не зборуваме на наш јазик?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- налутено рече големиот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Се големи лажговци, како тебе - налутено рече Јани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)