наеднаш (прил.) - се (зам.)

Наеднаш се размрдаа и се покажа учителот, кој се допре до Лангачот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но, наеднаш се тргна, во паметта му се мерна болното дете. Отпушти глава...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За жал малку знам за него. Само понекој побирок.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во пределот на живеачката во која наеднаш се најде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа настанува кратка пауза, во текот на која Сухов се прави како да се присеќава на нешто, и потоа почнува да вергла.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-На пример, таков одвратен факт - почнува тој и ненадејно се преобразува: зазема некаков антички став, бледнее, станува сѐ помрачен, а во неговите очи, кои наеднаш се отворени неприродно широко, се пали чудна мешавина од пакост, тага и демонски начела.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мрморејќи нешто неразбирливо, наеднаш се отпушти, па изморен од чекањето, старецот заспа накратко, струполен во коритото направено од влажни црни гранки и мов.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го бараше со поглед по сиот снег наоколу, што наеднаш се усвитуваше вцрвенувајќи се, што се запалуваше од таа црвенина, престорувајќи ја целата планина во една огромна кристална свежина, на која слетуваа како румена пајажина нишките на зимното огревање на денот, а сѐ, до што ќе се допреа тие, стануваше еден рубинен одблесок.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И додека не успеваше ни да си поверува во таа своја мисла, неговото тело наеднаш се најде опсукано и цврсто стегнато во змискиот допир на онаа незаборавна слика кога забот просвире за влакно веднаш над неговото колено, и сиот се изви.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она не беше само впечаток, туку и една вистина во која наеднаш се најде; она во кое како да паѓаше сѐ, зад што беше скриен, оставајќи го гол кон една таква ѓаволска пустош наоколу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И наеднаш се најдоа, тука, тие две суштества, стоеја сосема присутни, со сѐ од себе во овој миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И наеднаш се почувствува како тие двајца луѓе, тие две исплашени копилиња, да му искрале сѐ убаво што имаше во таа утрина и во таа собичка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ме погледа така татко, ко лут, ко налутен и после наеднаш се наведна и почна да ми ги фрла спиците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас се наведнувам над изворчето да се напијам вода и наеднаш се уплашувам од тоа што го гледам во водата. Се гледам себеси, а не се познавам. Како туѓо лице да гледам во водата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој извади од џеб зрна суво грозје и ми ги подаде на дланка но со таква бавност како да сум птица што може да му избега и да го остави бескрајно молчалив и осамен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Наеднаш се почувствував рамен со него, не стар колку што беше тој, туку поинаку: сега Онисифор Проказник стануваше дете од моето коледарско детство, од некој Божик со мразулци на стреите и со укит на глоговите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И наеднаш се сеќава дека внук ѝ не рече многу.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наеднаш се подгрбави. - Некој е близу.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Светлите бои на цветовите и на лисјата наеднаш се притулија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зборувајќи така со мазен тон на човек кој насамарил некого, врагот мошне учтиво се поклони пред трговецот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите тие светови наеднаш се вкрстија и се измешаа во една речиси законита точка, во земјата од онаа страна на огледалото, во Америка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Кејтен е мртов! - Кејтен умира! - Кејтен умре! - се разврескаа момчињата, насекаде по домот наеднаш се прошири страшната вест.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Наеднаш се слушна силно трчање по скалите нагоре и вратата од собата се отвори со трескот силен како експлозија: „Кој е тој Петар???
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Томето занесено следеше се што се случува, и наеднаш се сети дека дома ја чекаат за појадок.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Наеднаш се сепна со шок од ужас. По должината на ’рбетот му изби пот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И како што беше спокоен, достоинствен, наеднаш се возбуди и вџаши. – Од кое место сте вие? – пак праша и ѝ се приближи на Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„И тоа е за вас херојство?“ пак рече не верувајќи дека уште не крикнал и не замавнувал и се чудеше зошто наеднаш се помирува со во неврат изгубените сочни стебла и со мирисот на нивните стеблаци.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Да не подранив малку?“, го слушна својот глас, и самиот изненаден од сервилноста со која му се обрати и тоа на вратарот кој наеднаш се најде пред него.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но сепак малку подоцна Филип Д. (во тоа сосема е сигурен) наеднаш се виде себеси поставен на огромната височина на денот , таму од каде што преку планините можеш да ја видиш ноќта во нејзиното мрачно легло; или, (што исто така беше можно) се виде качен на високата планина на ноќта па оттаму, преку ридовите, го гледаше денот како забрзано ја освојува планината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Изгледа им се притемни на сенките од повлекувањето, па наеднаш се повратија и ме зграбија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мора да е блиску. Обично не грешам. Наеднаш се отвора вратата.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Откритието ми наликуваше на оние ситни зраци што наеднаш се јавуваат покрај нас во собата користејќи некоја мала цепутка на завесата или на ролетните и тоа со единствена цел да нѐ упатат кон загубената ситница по која со часови трагаме; а замислете си само со колку слободно време располагав секое утро, во миговите на најголемата бистрина на умот, додека чекав во бурекџилницата (топлите симиди мораше да се чекаат ако навистина ги посакувавте топли) а Катерина, реков веќе, потскокнуваше од задоволство кога ќе утврдеше дека се онакви какви што ги посакуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сочинета од маглив превез или нешто слично, превез кој наеднаш се растопува и исчезнува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам дека ме следеше празната насмевка на Јана додека ги слушав зборовите чија што намера ми беше позната и пред да бидат изречени Неговиот роденден те интересира? Само тој?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А спектралната цивилизација измислена од Американците, ефемерна и толку блиска до исчезнување, наеднаш се чини дека е најдобро и исклучиво прилагодена кон веројатноста на животот кој нѐ демне. 62 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Полни врчви со вино наеднаш се испиваат...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
И после наеднаш се стресува и запира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ми стана на очиве, си велиш, зар наеднаш се стемни?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И наеднаш се јави пукање оттаму, откај козите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наеднаш се слушна брмчење на мотоцикл и маж без офицерски ознаки, нареди: - Другари!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Малендавиот пламен ги зафати и потфати, ги подбра, ги оближа, се разниша над нив, посина и кога се чинеше дека ќе згасне, наеднаш се исправи и ја осветли земјанката. Никој не се помрдна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Наеднаш се најде во безистенот, среде чаршијата и сосем заборави на сѐ, зашто такво нешто дотогаш не беше видел.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Наеднаш се свестив. Почнав да чувствувам како ми навира крв во главата, во екстремитетите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Наеднаш се разнесува некој чуден звук: - Клап-клап, клоп-клоп!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И Димче наеднаш се почувствува среќен, пресреќен, затоа што пак е обично, весело дете, како сите деца.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)