надвор (прил.) - време (имн.)

Надвор времето гризе со подноктичав студ; ветерот ја кубе сламата од отворените вагони и ја пика в очи, в уста; тие што можат да одат, брзаат што побргу да се пикнат во станичната просторија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Иако надвор времето беснееше со несмалена жестина, луѓето во колибата се олабавија, се чувствуваа безбедно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)