нагоре (прил.) - во (предл.)

Се наоѓаа во салонот на еден брод што тоне, гледајќи нагоре во него низ сѐ потемната вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И двете гледаа нагоре во него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Момата вриснува, се фаќа за долгичкиот мистериозен предмет, а тој сѐ повеќе и повеќе се издолжува над површината на водата, повлекувајќи ја нашата хероина нагоре во височината...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Штом некој ќе фрлеше подебело дрво, тоа ќе ги размрдаше дрвата на кладата и роеви искри ќе сконеа нагоре во мракот, а ние спонтано ќе извикневме на сет глас: - Сурова, сурова, Нова година!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бегаше нагоре во спротивен правец од терачите; и за да се засолни од нивните очи, тргна да оди по трапот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оној кога со класот беа во золошката, кога дојдоа кај гулабите, тие како испадени полетаа накосо нагоре во бег, но еден гулаб се одвои од јатото, изврте околу целиот клас и неочекувано му кацна на Еда врз бујната кадрава коса.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Излегуваат двајца карабинери ко зелени гуштери и пукаат нагоре во воздухот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ковчегот е врз пресноископаната земја, поворката околу ковчегот, сите своите очи ги потпираат врз тврдиот поглед на старецот, а тој како да не сака во никого да погледне, неговиот поглед е устремен право нагоре во небото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Иии! - извика најдоминантната, кревајќи ги двете раце нагоре во знак на изненадување, - види го само, те молам, овој килим!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Конечно, усните им се сретнуваат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Напишав проштално писмо и го оставив најгоре во сандакот, каде што ми беше чеизот и меѓу другото забелешка „Ако останам жива – добро, ако пак загинам, од чеизот да им се даде на децата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Витомир витка нова цигара и гледа нагоре во ламбата што црцори и примижува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И заедно чиниме погледај, погледај нагоре во пилиштата, во небото, па наведни ги очите и загледај се меѓу себе. Како ѕвериња на тесно сретнати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)