нагоре (прил.) - глава (имн.)

Кого за врат, кого за ребро, кого за бутови, им ги накачија ченгилите во месата на сите врзани, а младите ги потиснаа да ги бијат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Остана да виси и пишти, но само со тоа „олеснение" — со нагоре глава.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одзади се издолжува нагоре главата на татко му и Арсо забележува на неговото лице радосно растопување на брчките.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)