нагло (прил.) - се (зам.)

Другиот локаџија нагло се сврте. Киро со долги чекори и крвјосани очи се втурна кон него.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Црковната врата нагло се отвори. Зад човекот што влезе, вејавицата истури внатре студенило и снег.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќебето што истовремено беше и врата, нагло се подигна и во земјанката се втурна бран студен ветар и по него влезе Аргир.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Некои ги бркаат уште дур им се студентки на факултет - рече шминкерот и неговиот поглед нагло се сврте кон еден стегнат задник кој штотуку продефилира на Сталинова.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Винстон нагло се сврте.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кој ли ѝ влегол во гримерната и ја прекинува во нејзините мисли! Нагло се заврте. Драган?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Овој пат беше сигурен дека музиката доаѓа токму од собата на Рада. Звукот нагло се стиши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Свршувам како магаре... Се давам во сокот... Таа нагло се отргнува...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми светнува, ќе се случи вистинска несреќа!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се тркала по скалите... Лудата! Кај ли се затрчала?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
(Девојките до нас нагло се разубавуваат, небаре се на козметичар а не во бар.)
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)