нагло (прил.) - му (зам.)

Мислата нагло му свртува на друго: можеби, ако не ги делеше тие пари, ако ги дадеше за засилување на храната, ќе успееше да го направи оној нужен напор за освојување на последниот поен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ја слекува кошулата и гледа телото нагло му остарува: кожата ожебавела, капиларите пукаат и оставаат бенки како од капнато мастило; му омлитавува телото кое некогаш беше цврсто, набиено, кое пукаше од здравотија, а кожата затегната и светла како кај пеливан; во тоа тело и Стела и Аниса и Хера и Марија ги зариваа забите како да сакаа да го раскинат; и секоја на свој начин се воодушевуваше и му го фалеше телото како да не им беше важна душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Убавата идеја на Volksgeist-от нагло му се разоткрива како „најопасен експлозив на модерните времиња“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Василиј нагло му намигна на студентот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Тоа е тој“, со тага си помисли Миша и суво одговори: - Троцки беше разобличен долго време пред да се родам, а реакционерното учење на Маркузе ние не го поминавме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа Илко ја крена раката кон устата како да сакаше да си ја фати душата што ја чувствуваше дека му е на усните, но раката нагло му се спушти.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се појавува првиот француски превод на едно Борхесово дело. 1940.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека се опоравува го пишува Пјер Менар, писателот на Дон Кихот. 1939.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Видот нагло му слаби.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Адолфо Биој Касарес се жени со Силвина Окампо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)