Ако се придодаде на ова и тоа дека навистина таа ноќ, во вторникот спроти средата, помеѓу Богојавление и Свети Јован Крстител, Јосиф Акиноски и Васил Митрески видоа човек кој во Потковицата дојде по Градишки Пат, по себе водејќи коњ а в раце носејќи нешто завиткано небаре дете, сѐ друго остана да биде зачудувачко и да биде тајна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Да навистина таа имаше ”големи“ обврски.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
- Господе, - помисли Рада - сигурно не е живо. Навистина таа ниту го виде, ниту му го слушна плачот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дора беше запозната со својата улога уште пред да тргнат и се прпелкаше во рацете на Авни кој полека ја симнуваше надолу, на подот, земајќи ѝ го лицето меѓу дланките, за да ја погледне во очите, за да знае дека таа е навистина таа, која, речиси, никогаш дотогаш не ја видел.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Навистина таа изгледаше милозливо со тие крупни солзи. Девојчето скокна и уплашено му се загледа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тогаш всушност и сфати дека навистина таа и е причината поради која тој ќе се зафати со учење на јазик, па се посрами пред себеси.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Да ѝ ги помилува образите и да ја бакне во големата уста.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Дали навистина таа не гледа дека веќе не сум мал?
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)