Навистна, тој и понатаму, со ајдучки песни и со галатење на Турците, секоја ноќ се јавуваше од различни места на Потковицата; сопрво од полето, потоа од гората, па од сртовите за најпосле, кога навистина стигнаа студовите, сосема да се изгуби некаде за неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)