По плоштадите, крстосниците и ановите во Куско понекогаш, ако подзагледате повнимателно, ќе го видите и Че Гевара клекнат крај болните дечиња, ако подзагледате уште повнимателно, Че навистина личи на еден Кускењо макар што нему не му натежнува каменото помнење туку е зафатен од друга болест, болест на столетијата која што еден друг доктор по име Габриел Гарсија Маркес ја беше нарекол – утописки сон.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Таа навистина личеше на фреска која чекори, лика слезена од ѕидот, од малтерот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се испружив повторно на троседот загледана во она кутијата- телевизор, малиот вотвор кон светот, кои навистина личи на светско око, подсвесно чекајки, како оттаму само ке излезе еден ден чудото, решението на тешката загатка.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Подофицерот е неборец, се колне и навистина личи на полжавче.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)