навистина (прил.) - бев (гл.)

Да, Чанга навистина беше обземен од речиси мистичната историја на Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Натаму, нему ќе му се допадне и профинетата иронија, зашто подбивната фантазија се извишува над обичното боење со црно на една ситуација која навистина беше црна...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не ми беше лесно читањето, бидејќи се работеше за текст пишуван на рака, со својствен ракопис, ракописот на учителот Димитрија Боте, кој навистина беше педантен, но сепак својствен, а покрај тоа и текст пишуван со еден правопис на кој не бев навикнат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
-Да, сигурна сум, -повтори таа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа не е тука и јас не можам да ѝ кажам колку многу грешев и колку многу ми недостасува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И навистина беше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа навистина беше сама.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во октомври тргна оној погребен процес „Хипи, верен син на мас медиите”, кој го организираа вистинските хипици, кои навистина беа вовлечени во организаци­ја­та на општествениот живот и кои ги презираа сите оние free-style клинци кои дојдоа во Сан Франциско во текот на летото.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Додека се шетав наоколу сфатив дека војната во Виетнам изгледа многу пореално во Сан Франциско отколку во Њујорк - додека стоев на доковите, буквално можев да ги видам бродовите како заминуваат за Југоисточна Азија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа есен се чувству­ваше дека сета таа хипи работа беше уништена уште во текот на летото - едноставно стана премногу голема и премногу комерцијална.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беше премногу доцна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во февруари Ролинг Стоунс беа во градот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Брајан Џонс и Нико беа добри пријатели, па тој и Дилан едно попладне заедно влетаа во Фектори, додека Велветите пробуваа, а јас со Дејвид Витни и Дејвид Вајт ги правев Сребре­ните Јастуци за мојата следна изложба во Кастели која требаше да се одржи во април. (Ги искористив и за Денс концертот на Марс okno.mk | Margina #15-16 [1995] 111 Канингем и навистина бев приврзан со нив: додека ги правев, имав впечаток дека мојата уметност исчезнува, како моите слики да одеа од yидовите и одлетуваа од нив во некој непознат правец).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сепак одлучивме да останеме и да се промуваме наоколу, и секако, што подобро да се забавуваме, во што навистина бевме доста добри, и да одиме на журки, и да се скијаме по вода, и да запознаеме некои странски луѓе од филмот - ги запознавме Моника Вити и Антониони, кој го сними Blow up кога ние го снимивме Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога во тоа време зборував со Американците, ме прашуваа: „Кога последен пат сте биле таму?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За тоа имав две причини: а) нацистот беше командант на подморница и знаеше нешто за навигацијата, во секој случај повеќе од останатите; б) во аналогија со војната, тој и навистина беше победник во тоа време.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа е чудно; никој друг не ја препознал таа жена, но зарем не е водена истрага кога било пронајдено нејзиното тело?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нападот не ќе беше во склад со неговата личност.” •Не би требало да се заборави и стариот весник што се провлекува низ чамецот, и со кој се послуживте за вашето ритуално појавување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Неколку години подоцна, кога вистинските побуди од овие гласини полека почнаа да паѓаат во заборав, се случуваше некој американски сноб да се сети на помодната идеја за Хичкоковиот пад и да ја прогласи за своја критичка оцена. •Хичкок:„Немојте да мислите дека бев луд по сето она што беше американско, но за филмот сметав дека е нивен начин на работа, бидејќи навистина беше професионален, далеку понапред во однос на другите земји.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ребека навистина беше филм во стилот на сестрите Бронте, романтичен викторијански роман во модерни костими.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А уште кога знаеше дека и Миша дома со „сенката“ на светијованот Толета е осигурена со се нешто, тогаш навистина беше предоволен од својот овчарски живот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога ги начулија сите ушите, навистина татнежите идеа откон Добро Поле, во чија близина се наоѓа Соколот, каде што нашите востаници навистина беа откриени од потерите и уште даваа сопротиви, та дури и се извлечкаа од обрачот со незнатни жртви.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кај ќе одат на друго место. Отсекаде врие аскер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И навистина беше возможно со помош на диференцијалните равенки да се формулира и да се формализира баш сè што постои на овој свет.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Седев до неа... Навистина беше прекрасна.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Гонтран, слушај што ти зборувам; о, Гастон, навистина беше во форма вчера; Еј!, Тед, објасни му како стојат работите!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На зарамнинките сега подолго се одмораа, зашто навистина беа уморни.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
4. Ване навистина беше ставен, не само на мисла туку и на оган.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега навистина беше заварен од нејзината изненада со сериозна завршница.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Притоците, стиснати меѓу ѕидовите од паднатите кеменести планини, навистина беа само брзаци што кривулат по избраздените сувидолици, покрај кои одвај има место за коњска врвица и за понекоја ливатка колонеж.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Освен коњската главата со зобник, што се наоѓаше над влезот, и фактот дека храната навистина беше добра, гостилницата на Бланш беше дел од гостилниците што се наоѓаа на автопатиштата ширум континентот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тоа навистина беше удар, таков удар како некој вистински да го треснал по глава со силна тупаница.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој брзо зачекори за да заштеди некоја минута за пилињата, чиј животен век навистина беше краток.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Навистина беше забавно да се гледа во огледалото, да го плази јазикот и да се кривули.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Душата на отец Пелазгиј навистина беше слаба и не веруваше во самата себеси, а камоли во Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе го изведев Ивана кај коритото преполнето со вода и сонце, и бев многу среќна дека може да ја види мајка си дотерана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина беше пролет, Иван беше веќе проодил, а јас секој ден се преоблекував во тие три фустани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина бев многу многу внимателна па и разбрана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она што го рече за забите навистина беше точно.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Најголем дел од барањата, навистина беа за индивидуални права.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сега навистина бев Црн брат со диплома.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Што се однесува до малечката артистка, таа веќе првата вечер ми стана љубовничка, и можам да ти кажам, навистина беше жешко парче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Таа навистина беше една од најубавите девојки во градот. Каде исчезна, моја драга ведрино?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Паметам дека „мојата” куќа, нека ја наречеме така, зашто навистина беше таква што тогаш и сега, ја чувствувам како своја, беше ниска, само со приземје, покриена со керамиди, опкружена со висока авлија и голем двор со многу разновидно цвеќе и тукушто расцутени трендафили.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во домот бевме останале уште само моите родители и јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега таа соба навистина беше само моја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По дваесетина поетски книги, испишани во згуснат пев, да почнеш со една поинаква постапка, навистина беше тешко.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
86. Оние карактеристики кои Мисирков ќе ги повтори и кон крајот на својот живот бездруго се однесуваат на бугарските студенти во Русија, кон кои беа приклучени и некои Македонци коишто навистина беа во поголемиот број опфатени од социјалистичките идеи и, според тогашните сфаќања, се однесуваа прилично нихилистички кон националното прашање воопшто.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Коста Шуменковиќ од Охридско навистина беше едно од најактивните орудија на големосрпската пропаганда во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Знаев: кога ќе се стемни, ѕвездите ќе личат на бели пајаци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му реков дека навистина бев зад ридот, тој не можел да не го види тоа зашто секогаш очите му гледаа на сите страни, но дека не знам за кого ме прашува, дека не знам кој е тој зад ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доколку подоцна очите не ми солзеа, ѕвездите навистина беа сребрени и влакнести.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Немаше обичај да ги објаснува своите прашања како Марко Марикин и не ги сакаше прикаските од стари времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој ден навистина беше полн со нешто, кон кое што не можеше да се биде рамнодушен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа, Трајана Дамческа, иако беше жена, за сè што ќе се договореа да направат или ќе направеа жителите на Потковицата, имаше свое мислење и по свое го правеше и, мораа да ѝ се признае, повеќе пати работите излегуваа на нејзиното.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А чупалето, и тоа навистина беше небаре царско, небаре вистинско цариче, сето облечено во коприна и бело на лице, го остави кај нив, за ако не се врател да си го земе татко ѝ, тие да го пораснат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Куќава е сардисана од четите на Костадина Дамчески и Крстета Јанчески и ако само еден мрдне од вас, сите ќе ве испотепаме. И навистина беше така.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Коњот навистина беше таков, небаре царски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека српските четници акаа низ селата, комитите им одеа постапница неодавајќи им се, а кога тие сами влегоа во клопка во куќата Акиноска, комитите фатија пусија и чекаа да излезат однатре, а кога тие излегоа, ги дочекаа со Горе рацете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неа, Трајана Дамческа, мајка му на Ѓорета, зашто беше висока како далјан, и зашто навистина беше комитка, уште од пред востанието во Крушово 1903-та, никогаш уште оттогаш не го симна чифтето од рамена, сама управуваше со момците, со аргатите и со сиот имот на Дамчевци Џаџовци, жителите на Потковицата, и на сите околни села така ја викаа, Комитка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Едното око, десното, навистина му беше преврзно со црно кожинче, а и жената што ја донесе со себе навистина беше таква каква што ја прикажуваа некои кои ја виделе со Тодета таму, во Загреб; ластареста и опета и сета лиса - само очите ѝ беа големи и темнозелени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој ги научи старците на тоа во свое време, кога навистина беше претседател во селото - Затворите ве чуваат од арамии и крвопијци , говореше на состаноците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Така уредно си ги водеше сметките, а по смртта, тие пари навистина беа одземени од нашето наследство.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Да, тоа навистина беше мошне важен момент во мојот живот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Момент... Да, тоа навистина беа протести за социјална правда.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Зарем можеше ова нему да му се случи? !
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова навистина беше итно!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Ивазе, друже, дали навистина беше толку итно! - Ќе видите сами!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
До утрината стигнавме во селото Шешково, село кое навистина беше мајка за партизаните.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но јасно беше, исто така, дека зголемувањето на богатството се заканува со уништување - и во извесна смисла навистина беше уништено - на хиерархиското општество.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога го стори тоа, иако многу добро знаеше колку е опасно да покажува премногу интересирање, тој не можеше да се воздржи да не го прочита уште еднаш, колку да се увери дека зборовите навистина беа таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За мене и за Крумета во „Зона” спомнувањето на Шефот (ако навистина беше спомнат) претставуваше обичен пичкин дим и ние се насладувавме препуштени на виното и чувствувавме како бавно се нишкаат столиците под нас и како масата заедно со нас, потпрени со лактите на неа, бавно се поместува меѓу другите маси во салата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Неговиот татко, Тајко стариот, навистина беше со овците во влашкиот катун на Горна Белица, а тоа што син му рибареше наместо да биде сточар, не мораше да значи некоја голема загатка за странецов.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Значи, навистина беше готово, крај на маките, крај на надежите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе помислам, навистина беше така.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марија навистина беше како во сон.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Навистина беше малку црнгалест, но црнгалест – калеш со најубави црти на лицето, како што можат калешите луѓе да излезат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Богородице слатка, зар навистина беше тука?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Веројатно тоа беше и поради што гимназијата на почетокот, месец два, навистина беше Машка гимназија и прилагодувањето помина без црвенеење пред женски очи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Фред се сети дека зградата беше спомената и во Скот Фисџералдовата приказна “Меј Деј”, и, што е најдобро од сѐ, комунистите навистина беа на осмиот кат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ме восхитуваше тоа што навистина беа загрижени за мене, но јас се трудев сѐ да вратам на стариот добар трач. (...) Сѐ уште ползев по куќата, па Пол ми го донесе Lonesome Cowboys за да се занимавам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И пакетот навистина беше наш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се чинеше како да пеат тројца. Некогаш, навистина беа тројца, а некој пат Татко сам пееше.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но сега пасторот беше сосем во право - Дејв навистина беше „готов”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И верував, а притоа и на глас потврдив дека верувам оти е можно оневозможувањето на несреќите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Здивнав. Навистина бев вознемирен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А и рецензиите ги потпишува со истите иницијали.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина бев исполнет со ентузијазам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сакав да му речам дека тоа веројатно нема да се случи со оглед на моите обврски кон Катерина, но сепак премолчав; навистина бев збунет од неговото однесување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А ние навистина бевме соседи во родниот град а сограѓани па дури и соседи овде, во престолнината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но место тоа Извини велам, можев да те прашам и уште нешто, но брзам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Борис Стојчев за мене навистина беше само Б. С.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа имаше за сè свои решенија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина беше понесреќна од мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Знаеш што ме мачи сега? – праша Дуда. - Не знам – признав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Зошто да го послушам Банде и без тоа тој е упукан и мртов а јас не сакам да ја загубам слободата на сонувањето – ѝ одговорив и притоа навистина бев тажен бидејќи знаев дека таа не може да ги сфати моите причини.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мене ме ослободија бидејќи навистина бев долу.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина беше изненаден и веројатно се чувствуваше како кондуктерот, кој гледа во возот што се одалечува, го испуштил а му претстоеја на многу секојдневни обврски..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И тогаш на врвот на јазикот го сетив и зборот кој очекуваше да се впушти по својата задача, всушност навистина бев спремен да извикам Не очекував овде да те сретнам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеби за првпат откако го паметам, Виктор навистина беше почнал да слегува од својот матен облак.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Наближувајќи кон неа навистина бев во недоумица дали да изигрувам навреденост поради начинот на кој дознав за смртта на пријателот, во она да го наречам кратко и сосема службено искажување, или да настапам итерпејовски: не виденото не е ни дослушнато, значи не е ни разбрано!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навистина беше фантастичен. Не тој, нејзиниот избраник и партнер, туку моделот во излогот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа навистина беше големата машина на Времето, ова поткровје, тој го знаеше тоа, го чувствуваше, беше сигурен во тоа, и ако тука ги допрете призмите, онде кваките, хармонските кристали, ако ја завителите правта тогаш, тогаш!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Навистина беше така. Кожувчето на Цимко беше многу подебело, но тој знаеше дека не може да го спаси од студената вода.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тоа навистина беше изненадување за мене.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не сум сигурна, но не верувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина беше таква.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Во старо време, имало денови, кога луѓето се хранеле со корени“ додаде друга.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А времето навистина беше веќе отворено и можеше да го листаш како оној албум со слики на братучедата Роза, и, разлистувајќи ги страниците, ако гледаш внимателно, ќе сретнеш секакви лица: и насмеани, и зачудени, и несеќидневни, и обични; само расплаканите не ги спомнувам бидејќи секој си ги брише очите пред да застане пред фотографскиот апарат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А тој ден навистина беше Прочка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина беше штедра во понудата, особено по мажачката со Анатолиј, но во таа своја игра не би се рекло дека одеше докрај.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но не смеете да заборавите дека вие ми понудивте поравнување на сметките.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш реков: минатото не постои за ништо друго освен да поттикнува разговори и спомени.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе дојде кај нас, ќе протрча низ собата, и наеднаш ќе го крене фустанот над колена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не, ни за момент, вели, не помислував, дека нема да ѝ го пресретнеме патот“. Навистина бев зачудена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Можеби навистина беше така. Заборавете го случајот!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мртвиот е мртов, него повеќе никој нема да го крене!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Глетката навистина беше целосна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Џерард, клинец од Бруклин, подоцна играше значајна улога во нашиот живот во Фектори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Изгледот на компанијата за куки и јажиња навистина беше застрашувачки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тогаш, една ноќ наиде олуја и, кога дојдов следното утро, Елвисите беа толку уништени што морав да направам нови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа навистина беше со ангелска убавина.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Мислам дека Америка е спремна за женски лидер кој им ја вади маста на сите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Првично сакав да ја наречам книгата Jacked In.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Ох, да“, рече таа, „да, сношти. Беше. И те сакам, да, стварно...“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Направи пауза за да дојде до воздух.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Еј“, ја прекинав со страсен шепот, „сношти навистина беше посебно.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Навистина бев изненаден што многу жени ми рекле: „Моли е супер. Навистина ми се допаѓа.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Офицерите се почуствуваа неудобно зашто тоа навистина беше камче.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман навистина беше се сетил, но токму кога сакаше да се покаже виде како еден од четворицата офицери, користејќи го моментот, украде карта од купчето на средината па вчудоневидено ја подаде главата напред и веќе заборави како треба да рече кога ќе влезе во просторија каде што има претпоставен.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Мама, мама... - плачеше детенцето. Навистина беше жално да се гледа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Она што го рече за забите навистина беше точно.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не бевме блиску и ние навистина бевме две девојчиња, сами и изгубени во големата и страшна шума.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но тоа го открив многу подоцна, а во тој момент сè уште имав прилично надеж и храброста не ме беше сосем напуштила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)