мошне (прил.) - убаво (прил.)

Некогашните и современите писатели стануваат наредени под знамињата на своите нации, татковината на Монтењ станува против татковината на Кант, па затоа е сосем природно што еден француски студент, запрашан за препородот на националното чувство, ќе напише: „Истрезнет од занесот во кој ме фрли веќе првото читање на германските и словенските писатели, сфатив дека сето тоа е мошне убаво, но дека тоа не сум јас.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како на пазариштата Од галеријата мошне убаво можев да видам што станува долу.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Убаво сте ја свршиле, џанум! Мошне убаво! Токму тоа и се бараше од вас да ја растурите Организацијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И тоа мошне убаво - одговори Трајче, го извади кавалчето од појасот и почна да свири...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Јас дојдов да помогнам, не да го победиме Хилмипаша но да го победиме Кобурга и неговите агенти и да не ја дадеме нашата Организација да пропадне или да премине во туѓи издајнички раце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А за другото понатака лесна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Мошне убаво. Чок ѓузел, што велат наште. Така нека биде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)