Самиот секако не би можел да ⥊ припишам толку големи и толку одлучувачки потенцијали.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можеби можеме тоа да го замериме. Но, мораме да си бидеме на чисто дека популарната култура не убива и не спасува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Без разлика дали унифицираното “јадро” е фикција или факт, Дерида признава дека желбата за еден таков ентитет е мошне реална, и токму врз тоа се заснова секое кажување, секој повик - вклучувајќи го и оној на литературата и философијата.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
ЗАКЛУЧОК Во миговите кога општествените граници се мошне реални и кога различните расистички демагози се загрижени да не ги пречекорат разни неповикани раселени и економски затирани индивидуи, се чини популарната култура со своето имагинарно пречекорување на границите како некаква лажна компензација, утеха.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сакав да биде што е можно потранспарентна, надевајќи се дека гледачот ќе согледа дека структурата во која се сместени сториите е мошне реална и организирана.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)