А правеше по сѐ изгледа нешто многу значајно за сите нив.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Со тоа потврдувајќи нешто многу значајно: дека не е битно каде сме, какви дневни обврски имаме, со што сме ангажирани - поезијата може да ги најде своите патишта буквално во секоја и најмалечка клетка од животот.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)