Така би и со една книга од татковата библиотека, која не беше групирана, како другите од кои подоцна синот-наратор ги извлекуваше глобалните метафори (од книгите за козите, за јагулите, за јаничарите, за кадиските записи - сиџилиите, за јазиците, за религиите), туку таа беше во ракопис, составена од многу веќе пожолтени листови, безброј записи, како делови на еден незавршен книжен мозаик.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во многуте веќе спроведени промени... спаѓа и условот сите нови бруцоши да запишат задолжителен курс за постмодерно внатрешно уредување...
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Со тоа не мислам дека сите корисници ќе си создаваат свои светови, ќе се продаваат многу веќе изготвени производи.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)