многу (прил.) - чуден (прид.)

Портирот ме запиша во книгата и се упатив на галеријата, од каде се укажа многу чудна глетка.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Никола виде сон, многу чуден необичен сон: исправен пред ветарот довикува по слободата...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Знаеш, ти си ми многу чуден. Ти си еден од ретките планинари кои природата најмногу ја користи за да ги тамани цигарите, а не да си ги исплакне дробовите со чист воздух.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Човековата смрт е многу чудна работа. Кога бев дете, често размислував за нејзината вистинска смисла. Ми изгледаше застрашувачка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Некој многу чуден кикот, небаре да плаче човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И се разбира, следеше описот на патешествието со многу многу чудни но прецизни детали...
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу им се свиде оти им беше многу чудна, дури смешна.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И Луис Марија ми ги гледаше дланките, кутриот, мислам дека не се осмелуваше да ми го погледне лицето. Мора да станувам многу чудна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Синоќа заспав заплеткувајќи пораки, места на средби.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)