многу (прил.) - долг (прид.)

„Не знам зошто имам чудно чувство дека секој ден ми доаѓа судниот ден па се наежувам од уплав и морници ме полазуваат и се замрсувам како долг многу долг и излитен конец јазли полн, а трпение немам да го размрсам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А беше вака. Неколку часови пред нападот, на военото советување рекол генералот дека борците и боркинките по многу долгиот марш во многу лоши зимски услови се сосема истоштени и дека добро би било прво да им се дади малку време да одморат, да добијат топла храна, да ги исушат водените униформи и малку да поспијат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Косите беа покриени со многу долги еднобојни марами врзани во форма на шешир кои продолжуваат вкрстени околу вратот и паѓаат надолу како шалови.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тргнаа направо, по рамното и разбравме дека нема да си одиме дома. Долг, многу долг ми се виде патот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Скалите беа камени и на Арсо му се чинеше дека слегувањето трае многу долго време.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)