многу (прил.) - од (предл.)

Но, практиката не се препишува така лесно, затоа што многу од предусловите беа различни од веќе видените така што рамката не беше соодветна, па проблемот на општеството им бегаше изместувајќи ги својте рабови под рамката а таа никако да клапне, да го опфати во целост.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Еуфоријата мина многу бргу. Седнавме во кујната на Христина која не се разликуваше многу од нашата во Лисиче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не се фали многу од работата, но вели дека, додека е млад, сака да спечали повеќе пари.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој отфрла многу од старите митови за Македонците кои биле фабрикувани во Бугарија, Грција и Србија, а кои без коментар биле примени на запад.361
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Меѓутоа, непосредно по влегувањето на територијата на Македонија Кларк ќе истакне дека на партизанските единици им недостасувало муниција и поради големиот број бугарски заседи „од страна на бугарската армија многу од партизаните останаа без муниција“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Мислам дека Владата би можела да заштеди многу од Буџетот доколку на невработените би им исплатила и 5 пати помала сума од онаа за увоз, односно 200 евра, колку што изнесува просечната македонската плата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Весел: Гледам не сте многу од помош. Марш дома! Веднага!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Откако се раздели со неа тој не еднаш осети дека многу од неговите предвидувања паѓаа во вода.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ветровите што со тебе ноќевале излетаа ко црвени пеперуги Патува сега таа румена шума таа добра сенка на твојата смиреност таа ведра чадовина О ружо на пладнето дали тоа во нас се населува нова вртоглавица Во белиот камен покрај патот израснува еден румен знак Твојот цут во каменот се враќа Дали е тоа предзнак и за нас што дојдовме многу од далеку во тихиот предел на спомените.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Или, гласовине, што не избираа ни час, ни време, дури ни патека само за да допрат до мене биле и нешто друго освен нашепнувања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дискусија
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Нејзината стратегија е да ја презапоседне веќе деградираната женственост и иронично да го редефинира тој деградиран статус, за да го оспори сплетот вредности што се одговорни за неговата деградација, да го разглоби туѓото полагање право на достоинственост, а со тоа и да го израмни теренот на општественото игралиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Феминистките, се разбира, го сфаќаат тоа, но многу од нив се склони да бидат неуверени во него, неубедени во мудроста на кампската стратегија да се прифаќаат, запоседнуваат, призиваат и прекодираат омразените претстави.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа што бев ослободена од многу од моите поранешни обврски и што отпрвин ми беше многу тешко, постепено почнав да го чувствувам како пријатна околност.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Многу од театарските познавачи, на организираните дискусии тврдат дека новиот театар нема да поаѓа од текстот, всушност, текстот нема да му биде појдовен реалитет.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Рафаел бил вљубен во една таква куртизана, Форнарина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Многу од овие госпоѓици биле побожни, а оние посебно омилени и познати дури биле закопувани во црквите, како “Фиамета”, куртизаната на Цезаре Борџиа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ги гледаше неговите кревки увца и неговите очички, и оние четири тенки како чапарушки и растрперени ноженца, ја гледаше сета таа чудесија од кревкост и невиност, со нешто многу од тревките во себе и со секој миг сè посилно знаеше дека таа дива ноќ не можеше да биде во состојба ни да измисли друг повистински гостин, што би можела да му испрати за да го зарадува во неговата самота, од овој, што беше сега тука, во неговите нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И навистина ние не знаеме друга бугарска или друга славјанска покраина што трпела толку многу од честните фанариоти и грчките клефти (пропагандисти) колку што трпи западна Бугарија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Еднаш, на киселица берење, тукуречи и го подвидов, ама многу од далеку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После фронтот се оддалечи. Топовите пак ги слушаме ама многу од подалеку. Како подгрмнување на ведро небо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На слика стрико Благоја не се разликуваше многу од оние наши постари селани.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Многу од нив, слободно претставени со еден стар, боемски и изумрен јазик, сѐ капетани на долгите ноќни пловидби - морето спие, коработ се тетерави.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, многу од неговите фонтови настанале како дискусија за читливоста, перцептивноста и други контроверзни прашања околу фонт- дизајнерството.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога видов дека има уште многу од патот се разочарав, останав уште малку да размислам, бев малку заморена бидејќи се влечкав по стомак, а торбата со преврски и другата опрема речиси не ми беа ни потребни зашто само ме изнамачија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден од нишанџиите упорно ме следеше, но никако не можев да видам дали има излез, некоја друга врвица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Многу од убедувањата и ставовите што се бараат од него никогаш не биле јасно искажани и не би можеле да бидат искажани без да се разоткрие притоа сета контрадикторност што му е својствена на Ангсоц-от.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Новоговорот беше базиран врз англискиот јазик, онаков каков што го знаеме сега, иако многу од новоговорните реченици, дури и кога не содржеа новосоздадени зборови, би биле одвај разбирливи за човек што го говори денешниот англиски јазик.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имено, стравот е тема што ги окупира хероите на Набоков во многу од неговите творби, било да се тоа романи, раскази или драми. (...)
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Многу од тие визионерски сликарии биле Мандала со круг во центарот, со око. 82 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Многу од младите жени, па дури и по некоја баба, и рака му бакнаа, мислејќи дека Сталко е веќе запопен, макар да не носеше „венец“ на глава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во тоа време беше фатила општа епидеммја по децата во селото и многу од нив изумреа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Многу од овие растенија се саделе и во времето на свети Наум, а низ вековите се обновувале и заменувале со нови.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Присебните трчаат на сите страни, ги прибираат во бараката, и така наизменично, помагајќи си, многу од нив го дочекуваат својот суден ден.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Многу од плевните и кералите испопаднаа, а добитокот луѓето го префрлија во куќите, во одаите и спиеја заедно со него.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но многу од луѓето зажалија за дождовите, зашто никогаш така во животот не се изнаспале.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И каде најинтимно можете да ја барате судбината ако не во сопственото срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Свесно влегуваат во мрачниот ковчег на секојдневието, а не смееме да дозволиме да западнеме во духовна пасивност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, пореално е дека многу од луѓето станаа рамнодушни кон постоењето воопшто.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Најголема трагедија е да видите многу од светот но сѐ уште да не успеете да допрете до сопствената душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Борците на ДАГ и многу од цивилното население, кои не успеаја да го преминат Пероо, тука бараат спас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Интересно беше дека многу од работите кои ги посакував почнаа да се исполнуваат.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)