Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Чанга, кога им го читаше на своите козари овој дел од расказот, толку многу се внесуваше во настаните и ги дополнуваше, така што, во еден момент, козарите не можеа да го одделат расказот на Доде од кажувањето на Чанга. ...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Затоа можеби и толку многу се зближи со татко ми.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Изградбата на црквата, ставањето на два крста, садењето на дрвото, претставувањето себе си како човек благороден, со добрина во срцето... Боже, ова толку многу се повторува.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Стана колекционер на грамофонски плочи и љубител на џез.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Сѐ уште нѐ поправа ако употребиме збор што македонскиот литературен јазик не го препознава (мајка ми многу се лутеше кога тоа ѝ го правеше на неа).

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Во Софија многу се консумира сладолед на секое продажно место за сладолед има опашка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во меѓувреме, овде многу се смета на подобрувањето на водниот биланс со пречистувањето на отпадните индустриски води.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

МНОГУ се пишувало и уште многу ќе се пишува за Париз зашто секој кој што бил во него на свој начин го доживувал.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тој претставува привлечност по својата архитектура, која многу се разликува од постојната, и по својата внатрешна уреденост.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Мислиш - деца - петто одделение, а гледај со што се занимаваат!“ многу се налути наставничката.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тато одбираше небаре многу се разбира во инструментите. Најнакрај сепак побара помош од продавачот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Приквечерината тројцата отидовме во Музичкиот магазин во центарот на градот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се викам Дејзи и многу се радувам што сте од Европа - нѐ пречекува малолетното девојче кое ги опслужува гостите во ресторанот Хуан дел Мар на плоштадот Санто Доминго во Картагена.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Мојот познаник преживеа, но при тоа многу се промени.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Многу се изменил. Кога си отиде беше дробен, мал, слаб...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Цело време спомнуваше некој факултетски предмет и некако многу се возбудил околу тој курс.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Малку или многу беше количината на фрленото железо и олово врз главите на немоќните луѓе, малку или многу се загинатите чии коски лежат во масовни гробници на просторот меѓу раскрсницата пред селото ’Рби и мостот на Пероо - Кулата, меѓу брегот на Големото и песоците и трските на Малото Преспанско Езеро?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ете, и таму каде многу се шири патот имаше гробови, ама италијански. Војнички.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Татко ти и твојата мајка многу се сакаа. Затоа основаа и свој дом. Потоа се родивте ти, па Ели.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Знаеме дека верата се базира врз нешто што не може да се рационализира, и знаеме дека говорот на поезијата исто така многу се разликува од нашето секојдневно опитство.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ако мислат така, многу се лажат.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тој многу се восхитувал на прозното дело на Гете, „Страданијата на младиот Вертер“ (кое истиот го напишал само за четири седмици оти постапил според природата во себе).

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Прво му пламна брадата, потоа челото и образите.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Алхен не можеше да не ја украде капелата. И сега тој многу се срамеше.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беше смешно да се гледа таа грамада од метал во толку беспомошна положба.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Алхен многу се срамеше. Тој веќе одамна ги распродаде сите инструменти од капелата.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Многу се радував кога мене ми беше ред за печен копан од петелот што мајка ми го колеше во дворот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Но тој, гласот, толку многу се изитри во скривањето, божем беше вистински дух, што не оставаше никаква трага по себе.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Еден руски патешественик, по име Виктор Григоровиќ, професор од Казан многу се изненади кога виде славјански книги во Охрид, во моето родно место Струга, во Преспа и др. затоа што тукашните славјани не им биле познати на европејските народи, туку од нивна страна биле сметани за некаков друг народ.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тогаш и јас многу се уплашив. Си велам: сега и попот е скаран со бога и никој никому не му верува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И една ракија, друга ракија, многу се сториле.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дуковица ми кажуваше дека еднаш и јадел и пиел цигара. Ама тогаш многу се засркнал. Со чадот и трошки му залетнале.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со Ангелета многу се изнамачив. Беше во жетвата, жниевме ’рж, време осилаво и усвитено, земјата пука. Скакулци бегаат пред српот, а ние жниеме со Јона.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Многу се трпеше за јадење.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Коски толку многу се нагледав, а никоја ништо не кажува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И ѝ кажав и за клинои, ако детето многу се моча, и ако е крепа во ципите, да земе трипати по девет зрна грав и јачмен и да ги остави да ги намоча детето, и после да ги извади од под детето и да појде меѓу две води и со зрната да го боцнува детето и да вели: „Ако се сувите нека одат посуво, ако се водените, нека одат по вода.“ 60

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- На Јона му дадов ракија, вели Уља, многу се молеше.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вчера за малку ќе умрев. Ќе се отруев од прскачот за тавтабити. Многу се исплашив.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Убаво зборуваш, брате Камилски, да му е милина на човека да те слуша, ама ние многу се оддалечивме од нашата цел, од нашиот балкански башибозук!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

VIII Климент Камилски во еден период толку многу се внесе во читањето и размислувањето за делото на големиот француски филозоф и математичар Рене Декарт што со сигурност можеше да се смета за редок, ако не и единствен картезијанец на овој дел од Балканот, ако не и на целиот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Проклет да бидам, толку многу се молев за тој никаквец да не се врати.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Воопшто тоа беше првпат кога децата толку многу се пуштија, заборавија на редот, на правата линија.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Од друга страна, можеме да констатираме дека и руските раскажувачи, пред советскиот период, уште од Гогољ, извонредно многу се надоврзуваа на народното творештво и на одделните нивои говорна традиција.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Многу се распишав овај пат, ама, ми недостасуваат муабетите со тебе, братче, па вака кога пишвам, имам чувство дека си разговараме, дома кај нас, во дворо.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Многу се расправаше со татко, а то кај нас дома не е баш вообичаено, односно, ич не се случува: никогаш никој не му се спротивставува на татко ни така директно како та шо прај.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Од друга страна, сепак многу се израдува што ја канат да помага на модната ревија на најпознатата југословенска стилистка, Исидора Перуниќ.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Јас многу се радував и си замислував дека кој знае што ќе станам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Имаше во селото и неколку куќи населени со Унгарци, мислеле ќе се обогатат од афионот што тука многу се раѓаше, па се населиле дури од Војводина.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Штом сфати дека се загубиле, Кетрин многу се вознемири.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Многу се зборуваше за логорите за принудна работа во кои повеќето од затворениците очекуваа да бидат испратени.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Одвреме-навреме Винстон фаќаше такви забелешки како „Мислам дека сте во право“ и „Толку многу се согласувам со вас“, изговорени со младешки и прилично глупав женски глас.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Самовилата многу се натажила, па од љубовна тага по овчарчето, првпат од очите ѝ бликнале солзи.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Дури првите години од бракот многу се каравме.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Но, ете, некако сите нѐ придоби. Многу се засакавте.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

А тоа значеше – волци грабачи, и мошне многу се исплашија.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

ВЕРА: О, Аршински? Тука ли е тој? Сто години не сум го сретнала. Да, тој многу се дружеше со Лења Барбашин.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Откога му го кажав името на татко ми многу се израдува. Рече дека се познавале со татета и дека работеле заедно во Белград.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Многу се изненадив кога открив дека во одговорот на Раде отсуствува потсмевот, најсаканиот негов пристап.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Сликите во мојата и во неговата глава очигледно многу се разликуваат.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

На пример, многу сакаше да се обесува со ноктите на долгото и набрано здолниште на бабата; или лулето на тато да го тркала под кревет иако тој поради тоа многу се лути; или да скока врз убавиот чадор на мама!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Кога ги виде, тој многу се израдува и ги покани во својата убава куќа што беше само на еден кат, зашто луѓето ваму не живееја во големокатници како во центарот.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Многу се зарадува Зоки. Го наду балонот, му ја врза грлушката со конче и го пушти по собата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Па зошто не јадеш? - Така. - Денеска, ах, - рече мајката, - супава нешто многу се излади, нели Зоки? - Не, - рече Зоки.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Наполно ирационално е убедувањето дека може да бидеме оние старите зошто човекот многу се промени.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Многу се разлути кога, поради големата возбуда или преголемата смрдеа, го промаши дивјакот.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Ѓ многу се натажи. А не би требало. Тој беше старец. Импотентен старец.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

И показуеха манџи и пиења. И видех манџи на тија што многу се прејадувале.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Дора многу се налути затоа што мислеше дека нејзе не ѝ се допаѓа Огнен.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Како студент по француска литература многу се интересирав за француските октомвриски ден јас имав „блиска средба” со нив.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Не можеше да се открие друга точка во просторот и времето, освен во овој храм, во која толку многу се доближуваа и се вкрстуваа Европа и Азија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Можеби сте ја прочитале басната за меурот што многу се фалел, многу се дуел.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Сакав дури и да ја погалам по косата, ама толку многу се растреперив, толку почна силно да ми чука срцето, толку се збунив, што го згрешив и текстот од песната што ја вежбавме.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Не, - рече тој, - немам намера. Многу се ниски за мене.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Многу се исплашив кога во нашето купе влезе кондуктерот и со строг глас рече: - Покажете ги билетите!

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

А многу се плашев. Признавам. Змија е зимата.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Ѕвезда сигурно многу се израдува поради Килета, зашто како што подоцна разбравме, таа го сакаше.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Французите многу се излежувале, имале таму направено бањи, добивале неограничен број цигари, а какаото им било како вода.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мајката Роса е разговорлива жена, исто толку е и внимателна слушателка, ама сега смета дека претерала во сѐ па затоа стана и извинувајќи се што толку многу се задржале, тргна на кај вратата, а по неа, зацрвенета во лицето и Деспина.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Големата река од едната страна на стопанството Острово толку многу се смали што дури и децата ја прегазуваа на најширокиот дел, а каналот оти постојано свртен кон пиперките и доматите речиси остана без вода од мовчето преку кое се влегува во населбата внатре па сѐ до спојот со реката.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И тогаш многу се уплашив да не ми дојде да го пуштам да побегне.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Многу се покажа тогаш Никифор Абазовски.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

При сето тоа многу се спријателив со касиерката Надежда Николаевна Петровна.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Овдека многу се покажаа Струма Количовска и Воскресија Мукаетова.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Утре ќе го закопаме на закон, рече баба, зашто човекот ќе дојде и ќе ни раскаже како е убиен, дали многу се мачел и дали нешто рекол, дали нешто порачал кога умирал.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Искрено, многу се нервирав, а освен тоа одвај чекав да се стопли.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Се зачудив уште повеќе. Зошто ли пак сега таму. Многу се заинтригирав за целата ситуација.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Толку многу се залета, иако го предупредив да не го прави тоа, та кога виде дека ништо од тоа не заврши со успех, само се плесна на креветот исцрпен од умор.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

- Мој е. - Го продаваш ли? - пак праша Цане. - Го продавам. Цане многу се зарадува.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Ги наѕирав меѓу гранките. Беа петмина.