Се чинеше дека е прилично радосна од тоа што пред некое време татко ми и рекол дека многу личи на мене.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Утринава во опулот ми останало само уште едно парче езеро што многу личи на четврт бурек - и тоа не со спанаќ или со месо, ами со бели едра.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
И ден-денес мислам дека и партијата на Луција многу личеше на еден таков обред, и јас дури подоцна, размислувајќи за тоа, сфатив зошто толку многу Луција инсистираше крајот на приредбата да биде токму тој обред, а не некоја џез или балетска точка, на пример.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Затоа и не можат да знаат колку многу личат сите тројца.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Не ме видоа; од еден пријател, во берберницата во која се бричев, дознав дека имаат и дете, и дека Земанек станал генерален секретар на Партијата, но дека таа партија ги изгубила изборите, и дека политичката моќ им опаднала; сепак, велеше пријателот, Земанек живее одлично како секретар на Партијата, а има и љубовница: некоја млада девојка која многу личела на Луција, кога била млада.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Арсо многу личеше на нацртаните луѓе од својата фирма - „војно-цивилен кројач“; беше здрвен, безизразен, шашлив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Тогаш, простете! Чудно, но толку многу личите една на друга. Имате дури и иста боја на гласот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)