Дедовото коњче со чезата китна, и Марко го сакам магарето стројно, и сѐ ми е мило во тој роден крај...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
На Јана и беше мило во душата што, по толку многу тага, успеа да накалеми среќа на лицето на својата внука.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Време е, синко, време! - одговори татко му и нареди дома сѐ што е потребно да се подготви.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Колку да му беше мило во татковата родна куќа и во родниот град Кукуш, пак срцето не го трпеше.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Пред нејзиното мисловно око целата околина почна да ѝ се одмоткува како филм, и имаше нешто утешно и мило во врска со супермаркетите, бензинските пумпи, ресторанчињата, кината во кои се влегува со автомобил, гостилниците, ретките анахрони фарми, чии плевни и амбари беа обоени со црвена боја и беа сиви и обелени од временските влијанија, автопатиштата со надвозниците и подвозниците, и со кружниците, каде што секогаш можеше да се сврти во правец спротивен на оној во кој сте оделе.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)