меко (прил.) - син (прид.)

Светлината околу мене, каде и да погледнам до каде и да видам е меко сина, а во тоа синило како да здогледувам едни бели дамки, исто така меки, скоро кадифено бели кои истовремено ми влеваат некој страв и некоја надеж.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)