малку (прил.) - се (зам.)

Иако драмата „Вештерка со избушен јазик“ страда од одредени слабости (малку се повторува, малку драматуршки шлајфува, малку премногу има содомија во недостиг на подлабока фантазија), таа сепак и пред сѐ е една автентична поп-драма, доволно снажна и експресивна за да засени 95% од јаловата македонска книжевна продукција.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овој пат донесуваме една драма (сценарио?) која покомплексно го претставува творештвото на овој култен човек на кумановскиот и македонски андерграунд.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бев многу возбудена кога го читав овој роман, кој сведочи не само за големината на еден писател, туку и уште за една благородност, за една голема душа која малку се сретнува во нашето време.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На улицата пред куќите на тие двајцата забележувам еден од овие лизурковците што пред малку се пикна под масата на која седевме и се стопори мене да ми ги лижи стапалата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ја кренав чашата и одново двајцата малку се напивме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Керадер тоа го зборува како вистина по ѓаволите сакам да речам тој ја уважува таа свиња - дури беше еден од главните педери заборавив како ги викаат таму преку со оние Италијаните после големата војна замисли ги само тие дибеци кога го здогледале како го мота тоа црево долго пет стапки еден ден - само сакал да го извади проклетиот боздоган вели Керадер - па тие помислиле мора да е педерски бог-на-боговите или такво нешто и сакаа да го вработат или како тоа се вика добога е па Морт сфатил дека тоа не е толку бедна работа знаеш подобро отколку со него да вадиш нафта по Арабија или да затнуваш дупки по холандските насипи како што досега правеше таа свиња останува таму некое време и тие момичиња таму во тоа италијанско место го мачкаат со ежова маст и маслиново масло и сите заедно работат како весталки девици го соблекуваат таму на полињата и ги прскаат нивите и го истакнуваат Морт вели дека тој вели тогаш најмногу се приближил до онаа вистинската работа жими сѐ! да умреш од смеење! и тие му носат сѐ некакви остарени тетки и пензионери тој ги распорува како со некаква зачудувачка еутаназија за стари госпоѓи и ги благословува сите нивни ебани раѓања гмечејќи го својот член дури по малку и копајќи од страна на бунарот но ќе се распичка со римокатолиците затоа што не е обрежан па тие сакаат да го млатат но Морт вели не и тие не можат да му пријдат кога го има тој огромен овен па со него изведуваат чудо и му го збрчкуваат стариот стојко со света водичка и му го загреваат семето па тоа ги спржува полињата а еден ден дури запалува некој проклет вулкан и тој мој боже! не губи време стварта да ја префрли преку рамо и оттаму фаќа магла жими сѐ! но сега ко што велам таа ситна лирика е покојна и отпеала и тој се вози горе-долу со лифтот како и сите ние еве сега влегува во тој проклет кафез покрај нас куп гадови што се заебаваме со онаа малечката што управува со тој смртно опасен лифт некако чешајќи го својот набрекнат задник кобојаги случајно и мил боже како само се унервозува и пренемага белки пола од нас се брани пола привлекува играјќи се со тоа зуење на рачкат и летејќи угоре низ тоа зградиште и баш тогаш стариот Керадер жими сѐ тој понекогаш стварно изненадува таа шизната свиња ја мерка нејзината пурпурна сукњичка и што велиш! малечката воопшто не носи гаќички! нешто преубаво батка сакам да кажам слатка праска распукана пред туѓ овоштарник и кутриот стар Морт тој кобојаги малку се клешти малку навредува и за момент ние другите не гледаме во што е работата околу што целата узбуна меѓутоа тогаш таа неверојатна работа одеднаш испаѓа и се ниша токму под неговата брада како ебено божјо око жими мајка а тогаш ете тој голем откачен боздоган и мој батка се грчи тој и кине како проклетата секвоја кога паѓа богаму и го погодува стариот Керадер трас! и тој паѓа право на подот! неговиот најдобар пријател и таа мала бедна момичка таа фрла поглед кон тој невозможен член што кружи наоколу и удира по ѕидовите па таа сосема паѓа во несвест и жими мајка се струполува право врз онаа рачка на лифтот и за секунда батка помислив сите отидовме по ѓаволите 15
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
При секое отворање на вратата воздухот по малку се прочистуваше.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Откако им ја објаснив целта на моето патување, малку се потпуштија особено помладиот, кој веќе неколку пати, откако ја испи минералната вода, го покреваше балонот и пивнуваше од ракијата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Работите малку се стеснуваат, и од објективни причини, не ќе можат да се прошират.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Од голема сила, тревата попушти и косата се покажа на опкосената ледина, но Сиве виде за неа закачен човечки череп Не малку се исплаши сиромашецот Сиве оклештените заби и пропаднатите очни дупки, но веднаш се сети дека не е жив човек и се заинтересува за неговата судбина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дури Толе го водеше овој разговор пристигнаа и другите коњаници со пешаците. Не малку се изненадија и едните и другите кога им се сретнаа погледите и си ги слушнаа гласовите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие беа црничани и не малку се изненадија кога го видоа Мирчета кај нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А сите што барем малку се одбираат во зелки знаат дека зелките немаат нозе а и чуму им се нозе на зелките кога умот е во главата а не во нозете, а од главата се стркалуваат и се истураат во јавето и сите тукушто зачнати и тукушто отсонувани соништа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тоа е огромен проблем... за него малку се води сметка.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И само што се крена утринската магла и малку се развидели, Цепенко, кој стоеше на стражарското место, извика: - Погледајте!...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Малку се гушам од телевизиските сцени во кои претседателот на државата на вдовиците и мајките на загинатите војници свечено им врачува ордени.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се заниша малку се сврте ваму - таму, разгледа наоколу и кога го виде расплаканото девојче го расчепи клунот и гракна: - Гра-а!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Митко прво силно се изненади и за малку ќе ја испуштеше слушалката, а потоа кога малку се созема почна силно да вика, онака како што правеше мајка му.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Само вода може валканица да измие под млаз од доживувања нови, такви обезличени судби без име, само справедливост без аршин двоен. Еден се многу, а малку се сто.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Се чинеше дека малку се здебелила.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ако уводничарот имал намера читателите да ја сфатат хумористичната поента на карикатурата, тогаш сигурно очекувал без никаков проблем да ги забележат и многуте алузии на машкото геј- културно градиво на кое пред малку се осврнав. ‌Ова само по себе сведочи за појавата што цело време ја викам геј- иницијација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Полека да крка на спуза сѐ додека не се подигне кајмакот и кога просторијата ќе се наполни со мирис, тогаш се тргнува настрана, малку се остава да одмори од вриењето и полека се сипе во филџанот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Народниот идеал се применува според историските прилики, и тоа што денеска било народен идеал - утре, по неговрто осаштествување, ќе му отстапи место на друг, за кој понапред малку се мислело.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од тој центар географски ние само малку се оддалечуваме, идејќи преку Прилеп кон Битола и Охрид.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
(Излегуваат. По малку се враќа Христов. Тој внимателно ја затвора вратата зад себе и ја повлекува Неда во спротивниот агол од собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
По малку се враќа. Лут е. По него во собата влегува Иван.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ако само малку се концентрираше, на сликите можеше да им додаде и звуци и мириси, цела атмосфера: крцкање на летен песок и слатка врелина под нозете, тазе испеглана постелнина, Нивеа, печени тостови со кулен и млечен намаз, здив после ќебапи, куп искористени кондоми и кучешки лаеж.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Симнете ги чизмите и легнете на масата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Петјушка дури малку се збуни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Човекот никако не ме припушташе, а јас го следев како слепец сѐ до „мојот“ влез кајшто се запативме и по малку се најдовме во станот под „мојот“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Токму сега пред малку се стишија топовите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Малку се израдува, кога виде како прокапаа капавиците од неговата стреа, но уште веднаш потоа виде дека и тоа беше само една слаба утеха, и дека беше потребна една многу посилна топлина, еден многу посилен замав на јужниот ветер, за да може да биде размекнат сиот оној дебел мраз, што го чуваше врзан во себе целиот свет, и што му ја скаменуваше и неговата мртва пилана.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Уба ја, си велам, каква дивина е она? И малку се уплашив вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога малку се уталоживме од стравот, гледаме тоа сонцето слегло над шумата и гори, грее на широко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По едно големо тепање, луѓето малку се затворија, се закопчаа во себеси.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После малку се среди: Англичаните и Французите пак почнаа редовно да нѐ снабдуваат. А имаше и од кај да се купи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Арапите не јадат луѓе... Тие малку се успокојуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во оној час кога таа се доближи навистина без видливи движења и само малку се надви над моите очи, во оној час кога во возбудата и во душникот почувствував скокоткање на мравји разбудувања, невидлива чучурлига го прогласи денот за почеток на пролетта: ливадите ги покриваат белокруни колениши, се разбудува меѓу шаренолисни крвариги желурок и со пренежен писок бара во капинова грмушка оклопена невеста, и се дуе во стоплена бара жерав пред бели птици со смирени крилја, почнува, мислев, зашто сега и водите и небото се сини и дарежливи со светлост, а на прагот на собата падна парче сонце и се разлеа стопено од своја топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак на една од двоколките, на својата, лежел истоштениот малодушник Неделко Шијак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Свртен кон неа, со стапалки до распаѓање на колениците стиснати на ѕидот зад мене, ја држев во мрежата на недоспуштените клепки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само понекогаш по малку се исправал да види што се случува и се обидувал да повика некого, да поразговара, да каже дека мачењето е попусто, тој ќе умре, другите ќе умрат, по нивната смрт сè ќе е мртво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Изгледаше дека зборовите на добродушниот брат ги зеде како шега. – А за вратка, ако погодам, многу ќе ви бидам благодарен за овие расцутени растенија. – Добро. добро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А јас, ете онака, Петрович... шинелов, сукното... еве гледаш, насекаде на други места е сосема здраво, малку е правливо и изгледа како старо, но ново е, само ете, на едно место малку е онака... на грбот, а еве уште и на рамото, на едното рамо, малку се излити, а еве и на ова рамо малку – гледаш, и тоа е сѐ. Нема многу работа...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Акакиј Акакиевич навреме ја беше почувствувал задолжителната бојазливост, малку се збуни и, како што можеше, колку што му дозволуваше слободата на јазикот, разјасни, со уште почесто додавање на зборчето „онака“ отколку другипати, дека шинелот бил сосема нов, и дека сега е ограбен на најнечовечен начин, и дека му се обраќа нему, за да се заложи на некој начин онака, да му напише на господинот полициски врховен началник или на некој друг и да го пронајде шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
За ова би требало прво да поднесете молба во канцеларијата; таа би стигнала до шефот на одделението, до началникот на одделението, потоа би била предадена на секретарот, а секретарот веќе би ми ја доставил мене...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа смеа звучеше како смеа на гавран, толку крескаше што трговецот малку се тргна. – Ако не погодите, јас ќе земам нешто ваше. Тоа е коцка. Без оглед на тоа дали ќе погодите или не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој малку се сепна, се изненади, но прифати и отиде кај неа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Томето малку се уплаши, не знаеше дали нејзините имаа слушнато дека има нов „пријател“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А Петар само тивко одговори: „ Костадине, овај пат јас сум збрлаенио. Малку се сменаја работите.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Цело време ги следам новостите од Европа и по малку се грижам за сите вас таму.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дури и цивилната полиција малку се занимаваше со нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас и самиот, доста подоцна и претпазливо, кога работите малку се смирија, отидов од правецот на Гупешкиот манастир, да го засведочам местото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тој малку се олабави, но потоа, како да се сети дека можеби тоа е само моја итрина, пак се вовлече во себе, ме гледаше испитувачки и недоверчиво.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во еден момент видов како ногата на Симона трепери и како и целиот по малку се тресе.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Отаде Голем Град малку се заоблачило и фатило да врне колку да се стори божилак.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Трифун и Сотирчо малку се изненадени, запират пред нив и туку мласкат со устите без да пуштат глас, додека една од девојките, помалечката, не им се врекне Што не си одите кај татко ви и мајка ви? Или се загубивте?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Малку се потскрив. Па потем, со брзи чекори, продол­жив. Улиците беа празни. Пусти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Му донесе калуѓерот стомна со вода и му тури во устата; врзаниот се напи и малку се успокои.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Истото што го правеше и авторот. Разликата беше во тоа што авторот малку се интересираше за поединците како такви туку со оглед на тоа што од кого би можел да извлече нешто за својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Откако малку се потсмири, му заповеда на кормиларот на патролниот чамец да скршне кон манастирот Свети Наум, на самата граница помеѓу Албанија и Југославија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Слушај! - подвикна Коте и малку се зауми. - Тој, знае ли оти со луѓе се живее.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Капетанот малку се поуми, но попушти, пристапи. Се поздрави прво со Србина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Во нивните очи најмногу има страв, малку се движат, не се оддалечуваат од бараката, повеќе си лежат на сламениците и „болката“ ги фаќа најчесто кога доаѓа некој од „началството“ како што ги викаат неколкуте чисто униформирани мажи кои постојано се возат со еден дотраен џип од болница до болница, од логор до логор, каде што се собрани бегалците, од град до град, каде што се сместени децата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пеце малку се поколеба, но сепак стана. - И ќе испијам, - рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Бабо, - прашува еднаш Зоки, - кога ќе се женам јас? Баба му малку се чуди на ова прашање, но пак му одговара: - Кога ќе пораснеш, Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој оди зад аголот од куќата и по малку се враќа со полни раце смрзнати дрвца и ситни камчиња.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Со малку се разбравме. ,Кај кушо куче не се бара опашка", велеше дедо. 69.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ех, малку се збркав, но тоа е уште поголем доказ за мојата љубов – се правдаше Ц. – А сега ќе ти купам прстен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Од кај северот малку се отвори небото. Ѕвезди се гледаат - рече Мита и седна до Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се разбира, не му реков дека по малку се плашам од тоа негово Маџир - маало. А, ако се загубиме двајцата?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дедо ми малку се вцрви и ми се чинеше дека се засрами заради својата заборавеност.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Малку се расположив кога мајка ми ме одведе на сладолед.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Беше време кога рисјаните ги беа веќе платиле арачот и сите други давачки, та малку се беа олабавиле и тоа Петре го сеќаваше по сѐ низ чаршијата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Носачите на сандакот малку се поколебаа и подзапреа, зашто кон нив се тркалаше голема група народ, викајќи и пеејќи алилуја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Знам само дека, кога почнавме да се спуштаме, под нас најпрво забележав густи шуми, а од што беа густи изгледаа не како да се зелени, туку беа модри, темни, како што е водата во Охридското Езеро ако се оди во длабочините со чамец, ама секогаш по малку се плашам кога ќе се оддалечиме премногу од брегот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа, тамам малку се олабавив, во деновите пред распустот, оти тогаш наставничката ги испрашува само послабите за да можат да поправат некоја оценка, стигна онаа вест за Ивана.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ивана? – праша Игбал. – Која е Ивана? - Ах, да – се сетив – не сум стигнала за неа да ти раскажам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Дојди - рече - качи се на мојот килим да ти го покажам одблиску. Само малку, сосема малку се двоумев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Геј колегата малку се побуни, меѓутоа некако успеав се да вратам во колосек со стариот сјај и рутина на работење.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Помина и таа мака. Само два дена откако малку се одмори, му текна да оди во Охрид за да прави предновогодишна ревија.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)