Костадин си го крие лицето, не се врти на кај неа, таа му ги гледа само рацете со кои си ја чеша брадата, ама ѝ враќа За дечињава ми беше, не за мене, и не само за нашиве дечиња, за сите дечиња... сега се тука, во нашава Македонија... зар лошо направив!...
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)