Беше планински чај, Змејко летоска го имаше брано по висовите и камењарите над рудините уште нераспупен, го береше за дома, но секогаш остануваше и тука по некоја китка да се најде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Или е онаа, се насмевнува Богдан, што летоска го касна и бара да му прости?
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)