лажно (прил.) - и (сврз.)

Тот е бог на пишувањето, секретар, син на Ра, или Амон, богот- сонце, на чиешто место доаѓа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се чини дека Дерида сака да објасни дека Теут ја одразува приказната за Тот, и дека неговото присуство кај Платон влегува во рамката на одредена структура на западната мисла, онаа според која пишувањето е осудено како лажно и изведено, наспроти гласот, за којшто се мислело дека претставува извор, пренесувач на вистината и носител на „присуството“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еве што му рече на логотетот бедниот Лествичник: „Пресветол господару; кога ме казни за видението лажно и кога ме унижи одземајќи ми го името почесно, во душата ниту грам гнев не почувствував.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Па, вие сте жив пример за лажно и „вештачко“, вие сте огледалото за глупиот хероин!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)