кроце (прил.) - му (зам.)

Едно рано утро, откога Никола отиде да ја отвори меаната, Султана го разбуди Гоцета и кроце му рече: - Ајде, сине, ајде Гоце!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога колоната врзана мина покрај Трајче, Ламбе кроце му мрдна на Трајчета со главата и му намигна со окото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ламбе кроце му шепна на увото на Трајчета: - Тебе сигурно нема да те врзат.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)