конечно (прил.) - не (чест.)

Зар вистинските мистерии конечно не остануваат во надежта?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мозокот беше издупчен и изваден од своето коскено лежиште, нервите извлечени, како мртви жици од контролна плоча, мускулите истегнувани за да им се измери еластичноста, додека во подземјето на градот, Умот конечно не заврши со своите пресметувања и севкупниот механизам чудовишно и одненадеж не застана. Резултат. Ова се луѓе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се поткрена во постелата, ѕверејќи наоколу во мракот додека не ја препозна собата и конечно не свари дека веќе не сонува, дека е буден.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Ох! Зошто конечно не ми излезе од глава?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во ерата на сомневањето и плуралното читање, ништо конечно не се знае...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)