Колку прекрасни се овие луѓе од книгите! Ја бараат и ја најдуваат смислата на своето постоење.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Легенди денес, Пирин, се шират за Јане, борци, убост и лад, - колку си, колку прекрасен Пирин и вечно убав и вечно млад!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)