Нејзиниот сон само во почетокот ја почувствува еротизираната идила од снимката, кога детето со златни шишки лесно се симнува од облаците, виснато на дебело јаже.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Згора на тоа, Турците се смееле како кога деца од бес ќе направат некоја пакост.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Кога детето ќе дојдеше до земјата, таа ќе му направеше така за пак да се крене нагоре.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
„Навистина ќе ме пуштат,“ и тоа го повторуваше како некоја утеха – како кога дете повторува некоја лага не за да поверува во неа по постојаното повторување, туку за да не мисли на вистината. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Една девојка, чие име не го знаев, ги размрдуваше рамената и замавнуваше со рацете како со крила, и гледаше некаде кон покривот на болницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)