Боса кружи и низ својот од препишува врз песокот сѐ што ѝ шепти езерото: кога исчезнува народот во овој испустен манастир сите стебла есени умеат да се молат небаре монаси.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Кога исчезна последното парче чоколада, мајка му го гушна детето во прегратка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)