ко (прил.) - немиен (прид.)

И децата се вратија, ко немиени, а Велика уште вика; - Дали ручек да готвам, вели, или по нив да одам, како не се наодија, да се ненаодат, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме вратија ко немиена, што се вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)