Се враќам пак на главниот пат, а воздухот ми натежнува ко испотена кожа, ко наврната облека.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И си мислам за Јона мој, за куќава без стопан, без сенка. И за нас, што се утариме ко наврнати утки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)